Rozdział (chyba) 15 Nocne bieganie

Podeszliśmy do barku razem z kolesiem, który wprowadził nas do baru.

- Siedz cicho ja będę gadać –szepnęłam do  Chrisa. Pokiwał głową. Minę miał przerażoną.

- Zdradzisz swoje imię skarbie ? – szepnął mi od tyłu na ucho tajemniczy nieznajomy  i podał drinka. Hmh… Blood Mary

- Mów mi Suzie. – uśmiechnęłam się i zaczęłam sączyć drinka.

- Piękne imię – obrócił się w moją stronę i stanął przerażająco blisko mnie. Ech… ci faceci zawsze chodzi im o jedno. – Jestem Christian, a twój przyjaciel to  ?

- Ian – odezwał się Chris. – Idę się trochę zabawić – dał łyka drinka i ruszył na parkiet – Mamy czas do 3 – szepnął mi na ucho. Pokiwałam głową.

Christian odprowadził go wzrokiem na parkiet. Mam nadzieję że się za bardzo nie upije.

- Jest gejem ? – spytał ni z tego ni z owego.

- Nie, ale ma zapędy prześladowcze. – zachichotałam.

- Podobnie jak ja – posłał mi seksowny uśmiech.

- W takim razie może się oddalę dla własnego bezpieczeństwa – przygryzłam wargę.

- Zawsze mogę je powstrzymać, a jak się oddalisz już na pewno nie dam ci spokoju.

- Och – uśmiechnęłam się.

- Masz ochotę potańczyć ? –zmienił temat.  Hm.. chyba gdzieś już widziałam ten typ faceta.

- Z największą przyjemnością.  – zatrzepotałam rzęsami. Lubię się bawić naiwniakami, którzy sądzą, że zaciągną mnie do łóżka po jednej nocy. Zrobią wtedy dla ciebie wszystko. A ten osobnik jest iście interesujący.  Christian obrócił mnie tak, że ręce trzymał na moich biodrach i kołysał nimi w rytm muzyki.  Christian fantastycznie tańczy. Założyłam ręce za jego szyję i wdałam się w rytm muzyki. Nagle Christian pojawił się przede mną i przyciągnął bliżej siebie. Objął mnie na tali. Przeszyła mnie fala dreszczy, zignorowałam to uczucie. Zaczynało się robić ciekawie.  Christian wspaniale prowadził.  Zamknęłam oczy i poddałam się fali i. Nawet nie wiem kiedy wybiła godzina 2. Poczułam dłoń Chrisa na ramieniu. Jednym ruchem znalazłam się w jego objęciach.  Wtedy zauważyłam że jest całkiem przystojny.

- Widzę że się świetnie bawisz – powiedział żartobliwie.  – Christian, porywam ci partnerkę na reszte wieczoru .- uśmiechnął się łubuziarsko.  Odwróciłam się do Christiana, a on wzruszył  ramionami i od razu został oblegnięty przez tłum dziewczyn, które patrzyły z zazdrością kiedy tańczyliśmy.

- A więc jesteś trochę podchmielony, prawda ? – zbeształam go.

- Gdzieżby ja ? – uśmiechnął się – Jestem po dwóch drinkach.

 - Czyli jesteś spity. Dobra trzeb zrobić tak, żeby jutro nie było kaca.

- Ale po dwóch drinkach ? – zdziwił się.

- Tak, a z resztą jutro muszę wygrać zakład, więc trochę pobiegami. – uśmiechnęłam się.

- Żartujesz sobie ? – przeraził się.

- Nie, ale zobaczysz jutro będziesz mi dziękować.

Tańczyliśmy jeszcze chwilę.  Chris okazał się równie wspaniałym tancerzem co Christian. Ciekawe gdzie się uczyli. Podeszliśmy do Christiana.

- My musimy lecieć . – krzyknęłam mu do ucha.

- W takim razie mam nadzieję, że się jeszcze kiedyś spotkamy moja piękna.

- Ja również  - uśmiechnęłam się.

- Na razie – powiedział Ian.

- Narka stary – Christian klepnął go w ramię.

Przedarliśmy się przez tłum i opuściliśmy klub.  Uderzyła mnie fala zimna. Od razu jakby cały alkohol zszedł ze mnie. Ale z Chrisem było gorzej. Mam podejrzenie że wypił więcej niż dwa drinki.

- To co stary pobiegamy ? – powiedziałam gdy przeszliśmy ulicę.

- Ale naprawdę mnie do tego zmusisz  ? – spytał. 

- Owszem. Zobaczysz jutro mi podziękujesz.

- Ech… no dobra. Masz zamiar biegać w tych butach ? – wskazał szpilki.

- Nawet w nich byłabym szybsza od ciebie.

- Czyżby ?

- Owszem jesteś pijany.

- Hahaha tak to prawda. Celna uwaga.

- Czekaj muszę je przebrać. – Założyłam buty od poprzedniego stroju. Nie były może one mega wygodne, ani sportowe, ale cóż biegać idzie.

- Okej. Do domu mamy coś około 4 km. Musimy przebiec przynajmniej dwa. Jeśli będziesz po drodze rzygał to się zatrzym i biegnij dalej jak skończysz.  – poinstrułowałam go. Ale jest pijany i pewnie i tak nic nie zrozumiał.

- Okej. – przytaknął – Trzy, dwa, jeden start ! – pobiegliśmy środkiem ulicy. Chris zaczął prowadzić, ale po chwili zebrało mu się na wymioty. Poczekałam i znowu ruszyliśmy. Tym razem ja objęłam prowadzenie. Minął kilometr. Uch dawno nie biegałam. Ten wiatr we włosach i uczucie  że zaraz żygniesz. Ach… to co kocham.  Patent z bieganiem opracowałam dawno temu, nauczył mnie tego pewien chińczyk. Koleś nie do zajechania. Potrafił całą noc pić a potem z rana iść trzeźwy do pracy. Kiedyś zapytałam się go jak on to robi, a on nauczył mnie jak się szybko spocić  i wytrzeźwieć w drodze do domu.   A on od baru miał 10 kilometrów więc liczby mówiąc same za siebie. Dlatego zawsze miałam dobrą kondycje.  Minął drugi kilometr. Chris został za mną. Słyszałam jego głośne sapanie. W sumie sama już byłam zmęczona, a tu jutro ten wyścig z Leo. Właśnie Leo ! Kurde przypomniało mi się o komórce. Nagle się zatrzymałam. Chrisowy wyraźnie ulżyło.  Zaczęłam szukać telefonu. O kurde jest ! 10 nieodebranych połączeń.  2 od Mary ( super się o mnie martwi) i 8 od Leo. Ups… Mam nadzieje, że nie będzie zły.

- Ile nam jeszcze zostało do domu ? – spytał Chris.

-  Kilometr. Damy radę. – stwierdziłam sucho.

- Okej, niech ci będzie.

- Ruszamy, za chwile 4.

- Okej.

Pobiegliśmy na pełnym spidzie do domu.

- Dobra no to jesteśmy. – zatrzymaliśmy się pod jego domem.

- Jestem już w pełni trzeźwy – stwierdził wycierając pot z czoła.  – Jaką mamy wymówkę ?

- Że jesteś trzeźwy nie wątpię. Hmh… Wsiedliśmy do autobusu i zasnęliśmy.  Facet nas nie obudził i musieliśmy się wymknąć i sami dojść do domu.

- Sądzisz że uwieżą ?

-Tak.

- Dobra to ja idę spać narka. – przytulił mnie na do widzenia.

- Paa.

Ja ruszyłam w stronę domu. Byłam tak zmęczona, że weszłam do domu nie zważając na nic i zasnęłam w ubraniu.

***

Gdy się obudziłam poczułam okropny ból łydek. Pewnie po wczorajszych biegach. Usiadłam prosto i rozejrzałam się po pokoju. Mój telefon leżał na szafce nocnej, jeden but pod biurkiem, drugi koło drzwi a torebka koło szafy. Sięgnęłam po komórkę i sprawdziłam godzinę. 12:30, a do domu wróciłam koło 5. Znaczy chyba… Świtało mi, że coś miałam dzisiaj zrobić. Gorzej, że nie pamiętałam co. Ześlizgnęłam się z łóżka i ruszyłam chwiejnym krokiem w kierunku szafy. Wybrałam ubrania i ruszyłam do łazienki. Chłodny prysznic trochę mnie orzeźwił. Ubrałam się,

    zrobiłam szybki makijaż i ruszyłam do pokoju siostry. Udawając kulturkę, zapukałam do drzwi.

- Proszę ! – usłyszałam. Weszłam do środka. Marianna była już ubrana, jej pokój w pełni ogarnięty, a ona sama siedziała na łóżku, czytając książkę.

- Śpiąca królewna się obudziła !– uśmiechnęła się, przerywając lekturę.

- Jeszcze nie do końca – mruknęłam sceptycznie.

- Muszę ci przypominać, czy coś ci świta, że dziś o 5 widzisz się z Leo ? – spytała, leniwie przewracając stronę.

- Świtać, coś mi świta, ale co, to nie wiem niestety – odburknęłam, siadając na biurkowym krześle.

- A co wczoraj porabiałaś ? – zainteresowała się Mary.

- Coś, nie twój interes – odrzekłam.

- Coś, czy nie pamiętasz ? – To jest moja siostra, czy cholera wie co ?!

- Idę coś zjeść – powiedziałam, unikając odpowiedzi na pytanie.

- Czekaj ! – krzyknęła, gdy byłam już przy drzwiach. Odwróciłam się. Moja siostra raczyła w końcu wyjąć nos z książki i teraz przypatrywała mi się uważnie.

- Ty miałaś jechać do ściągnięcia gipsu z ciocią ?

- A co dzisiaj jest ?

- Sobota

- Tak miałam, a co ?

- Bo ciocia kazała przekazać, że czeka w samochodzie.

- O kurwa co ? – od razu się obudziłam. – Dobra ja lece. Na razie cześć.  – pobiegłam w stronę drzwi do garażu.

- Jestem ciociu. – pomachałam jej. Kurde, dobra odegramy scenkę.

- Dobra no to jedziemy.  – uśmiechnęła się.

***

Gdy wróciłyśmy była 4. Myślałam że tam zawału dostanę. Taka kolejka, jeszcze problem z moją książeczką zdrowia ech… Tyle to trwało że myślałam że zejdę tam. Marianna już  była ubrana. Latała po całym domu szukając czegoś.

- Natalia wreszcie jesteś  !  - Krzyknęła – Słuchaj za godzinkę wychodzimy Szykuj się !!! – dosłownie wepchnęła mnie na górę.

- Tylko uważaj na rękę ! – zdążyła krzyknąć ciotka.

Weszłam do pokoju.  Marianna zamknęła drzwi.

- Okej co ubierasz ? – spytała się

- Ech… nie wiem coś wykombinuję, a teraz wyjdź muszę się przebrać.

- No okej okej… - wyszła z nadąsaną  miną.

Wybrałam ciuchy i weszłam pod prysznic. Ułożyłam włosy w koka i się ubrałam. Do torby spakowałam jeszcze strój do biegania.

Była 4:40 gdy zadzwonił dzwonek. Siedziałam w kuchni i jadłam banana, a Marianna z prędkością światła zbiegła na dół i otworzyła drzwi. Niestety było to tylko listowy. Mary odebrała paczkę zaadresowaną do cioci i odłożyła w jej gabinecie. 

- Zaraz przyjdę. –wtrąciła gdy odłożyła paczkę.  Gdy tylko zniknęła z pola widzenia zadzwonił dzwonek. Podeszłam i otworzyłam drzwi.

- Hej, jest Marianna  ? – to był Charlie.

- Tak, zaraz zejdzie. Usiądź gdzie chcesz. – pokazałam salon.

- Okej dzięki. –wszedł do domu. – Leo zaraz przyjdzie powiedział że musi coś załatwić.

- Okej.

Mary zeszła na dół i rzuciła się w objęcia Charliego.

- Hej mała i jak tam. – spytał.

- Super, to co idziemy ? – wydziałam że już się nie może doczekać.

- Tak, tak.

- A gdzie Leo ?

- Zaraz przyjedzie.

- Okej to my idziemy – Mary pomachała mi na pożegnanie.

Usiadłam na kanapie i już chciałam włączać telewizor gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Podniosłam się i je otworzyłam. Zobaczyłam w nich  Leo.

- Hej mała – przywitał mnie tym swoim uśmieszkiem.

- Hej – odwzajemniłam uśmiech.

- To co idziemy ? – wydawał się wesoły i podekscytowany. Dopiero teraz się zorientowałam że w ręce trzyma…