Rozdział 36 Nie wiem co dalej

„- Natalia, a co ty tu… ? – niedane jej było dokończyć, bo do Sali wpadł nie kto inny jak…”

… Czen, z dumnym wyrazem twarzy.  Stanęłam jak wryta. Nikt nie wiedział o co chodzi Leo i jego mama gapili się na mnie w poszukiwaniu wyjaśnień, a ja stałam i gapiłam się na Czen.

- Natalia ! – zawołała, gdy zorientowała się, że to ja.

- Czen, ale jak ty tu… ? – zaczęłam.

- Oj długa historia, musimy porozmawiać. – nakazała i wyciągnęła mnie z Sali. ( dowiecie się więcej o postaci Czen w historii alkocholowej). – Słuchaj, wiem, że kompletnie cię zaskoczyłam z tym przyjazdem i wybacz, że nie zadzwoniłam, ale to się dzieje tak, szybko, że na nic  nie ma czasu… - mówiła z podekscytowaniem.

- Dobra, rozumiem, ale po co przyjechałaś ?

- Żeby dać ci to – wyciągnęła liliową kopertę  z moim imieniem i nazwiskiem. Spodziewałam się wszystkiego. Wezwania na policję, sprawy w sądzie, wiadomości ze szpitala… Ale doczekałam się zupełnie czegoś innego. Wyciągnęłam złożoną na pół kartkę masowo przyozdobioną chińskimi literkami i czarnymi różami z wielkim napisem na środku „ZAPROSZENIE”.

Zaniemówiłam.

- Ty, wielka Czen… Szef mafii, królowa Korei wychodzisz za mąż !?

- Tak – powiedziała nie pewna mojej reakcji

- No oczywiście, że będę ! Twojego ślubu bym nie przegapiła ! Boże Czen, moje gratulacje ! – rzuciłam jej się na szyje.

- Och, Cukiereczku dziękuję.  

- Tak się cieszę naprawdę !

- Ja też! Będzie fantastycznie. – powiedziała z podnieceniem.

- Zrobię wszystko co tylko mogę, żeby być na waszym ślubie.

- Super ! Tu masz wszystko dokładnie napisane, w razie czego dzwoń. Paa Cukiereczku. – pomachała mi i już jej nie było.

Po chwili wyszedł Leo z mamą.

- Kto to był ? – szepnął do mnie

- Dawna koleżanka.

- Co chciała ?

- Musisz być taki ciekawski ?

- Chcę mieć pewność, że nikt nie chce cię zabić.

- Nie, nikt nie chce mnie zabić. Mamy zaproszenie na ślub.

- Mamy ?

- No chyba, że nie chcesz iść.

- Nie zostawię cię samej ! Tyle złych osób chodzi po tym świecie ! – powiedział teatralnie.

- Głupi jesteś wiesz ? – zachichotałam

- Wiem, ale za to jaki przystojny – poruszył brwiami.

 Przewróciłam oczami i przytuliłam się do niego.

~Mary~

           Po dłuższej chwili, naprawdę dłuższej chwili, odsunęliśmy się od siebie i po prostu leżeliśmy. I     leżelibyśmy całą wieczność, jeśli nie dłużej, gdyby nie ciemne chmury, które zaczęły zbierać  się nad naszymi głowami.

- Będzie burza – stwierdził odkrywczo Charlie – Co robimy ?

- Wiesz, logicznie rzecz biorąc, deszcz jest mokry i moczy ludzi. Ja nie lubię być mokra i tak strzelam, że ty też nie. Proponuję więc, schować się pod coś stałego, typu dach, żeby nie zmoknąć.

- Jakieś propozycje, gdzie można znaleźć to stałe coś, typu dach ? Tsa.. na pewno telefon ci pomoże – stwierdził, widząc, że wlepiam wzrok w ekran.

- Dostałam SMS-a od cioci. Pisze, że jadą z wujkiem do jego siostry i że jak chcę jechać to mam być zaraz z Natką w domu..

- Chcesz jechać ? – blondyn momentalnie zbliżył się do mnie i wyszeptał pytanie do mojego ucha, przez co przeszedł mnie dreszcz.

- Chyba… Chyba nie chcę – uśmiechnęłam się.

- Skąd ja to wiedziałem… - westchnął teatralnie, całując mnie w policzek.

- Pff.. – parsknęłam obrażona – To możemy iść do mnie – dodałam wspaniałomyślnie.

- Możemy – odpowiedział z uśmiechem. I zaczęło padać…

Rzuciliśmy się biegiem w stronę domu. A konkretnie Charlie, ciągnąc mnie za rękę, bo nie znałam drogi. Ledwo  zdążyliśmy się schronić na ganku domu, nim porządnie lunął deszcz, a i tak byliśmy cali przemoczeni. Na szczęście miałam swój klucz, a wujostwo już wyjechało. Od kluczyłam drzwi i weszliśmy do środka.

Zdjęliśmy ubłocone buty i starając się zbytnio nie nabrudzić, weszliśmy do mojego pokoju.

- Poczekaj tu chwilę, ja ogarnę się w łazience i zaraz wracam – powiedziałam do niego, obrzucając go uważnym spojrzeniem – Nie siadaj nigdzie ! – dodałam w panice, gdy dotarło do mnie, że jest cały mokry.

Popędziłam do szafy. Byłam prawie pewna, że miałam tam koszulkę z jakiejś akcji, w której wzięłam udział jeszcze w Polsce. Była na mnie stanowczo za duża, ale może Charlie się w nią wciśnie. Po chwili odkopałam czarną, długą i szeroką koszulkę z napisem „Noc Naukowców 2014”. Chwyciłam ją i zaniosłam blondynowi.

- Przebierz się – rzuciłam mu T-shirt.

- Nie trzeba..

- Trzeba – odpowiedziałam spokojnie. Przewiercił mnie spojrzeniem, ale posłusznie zdjął mokrą bluzkę i przez moment mogłam podziwiać jego szczupły, lekko umięśniony brzuch. Ciekawe, co inne Bambinos oddałyby, żeby być na moim miejscu.. Tym czasem chłopak ubrał się z powrotem i spojrzał na mnie z uśmiechem.

- Przecież wiem, że chodziło ci tylko o to, żeby na mnie popatrzeć – stwierdził z błyskiem w oku.

- Wmawiaj sobie – parsknęłam, lekko się rumieniąc.

- Mój zboczuszek mały – zaśmiał się, przyciągając mnie do siebie i mocno przytulając.

- Ja zboczuszek, a ty ciapa… Teraz jesteś znowu mokry – parsknęłam śmiechem w jego ramię – a ja nie mam więcej koszulek.

- Bywa – potargał mi włosy, na co szybko od niego odskoczyłam.

- Idź już do tej łazienki – zaśmiał się. Pokazałam mu język i poszłam. Podsuszyłam włosy, umyłam twarz i na nowo nałożyłam delikatny makijaż, po czym zdjęłam mokre rzeczy, osuszyłam się ręcznikiem i założyłam świeże rzeczy.

Gdy wróciłam do pokoju, Charlie leżał na moim łóżku, wpatrzony w telefon.

- A ja sądziłam, że to Natka jest uzależniona od komórki – zaśmiałam się, stając w drzwiach. Podniósł na mnie wzrok.

- Narzekasz.. – westchnął.

- Może lubię narzekać – droczyłam się z nim. Wywrócił oczami.

~ Natalia ~

Mama Leo stwierdziła, że chłopak musi jeszcze poleżeć, a że zbiera się na deszcz i tak nie może nigdzie wyjść. Na to Leo przystał, ale pod warunkiem, że zostanę z nim ja. No cóż cioci i wuja nie ma i tak nic lepszego nie mam do roboty…

Weszliśmy do domu. Mama Leonare wysadziła nas pod domem i pojechała do pracy. No cóż zapracowana kobieta. Jak na zawołanie zaczęło padać. Swoją drogą ciekaw co robi Mary z Charlsem…

- O czym tak myślisz ? – spytał Leo zdejmując moją kurtkę i wieszając na wieszaku.

- W sumie to o niczym istotnym. – odparłam

- Hm… chyba mam pomysł czym zająć twoje myśli – uśmiechnął się złośliwie. O nie to się źle skończy.

- Skoro mam być twoja osobą towarzyszącą na weselu musisz się wczuć w mój rytm ( to źle zabrzmiało xD).

- Najpierw mnie naucz tańczyć. – wybuchnęłam śmiechem.

- Nie umiesz tańczyć !? – zdziwił się.

- Nie. Umiem wiele rzeczy, ale taniec do tego nie należy.

- Nie dopuszczalne- powiedział i szarpnął mnie z kanapy na którą już zdążyłam opaść. – Zobacz to proste zdaj się całkiem na mnie. Prawa noga do tyłu, lewa i dołóż – zademonstrował.

- Chyba sobie żartujesz – zakryłam twarz dłońmi.

- Nie. Nauczę cię tańczyć zobaczysz !

10 MIUT PÓŹNIEJ

Po chwili usłyszałam piękne lekkie dźwięki muzyki klasycznej, niestety po chwili głośniki wydały  siebie odgłos miksowania płyty i muzyka się zmieniła na coś bardziej do tańca. Leo wziął mnie w ramiona i delikatnie poprowadził do tyłu.  Trzeba mu przyznać, że był fantastycznym tancerzem. Wszystko szło nam lekko. Gdy już załapałam kroki zaczął mnie okręcać. Wredny… i powiedz tu coś facetowi zawsze robi odwrotnie.

 ***

Było już ciemno a na niebie gościły gwiazdy. Siedzieliśmy razem oparci o łóżko oglądając  Egzorcyzmy Emili Rose.  Zabawny film. Jak zazwyczaj zasypiam na horrorach teraz towarzystwo mi na to nie pozwalało.  Leo cały czas się kręcił i śmiał. I tak zrobiła się godzina 23:41.

- Leo, chyba muszę już iść. – powiedziałam szturchając chłopaka w ramię.

- Zostań, proszę. Mama wyjechała, będziemy sami… - uniósł brew

- Leo ty zboczeńcu – rzuciłam w niego poduszką ze śmiechem.

- Został. – rozkazał

- Ciocia mówiła że mam być w domu.

- Będziesz w domu

- Ale moim.

-To też może być kiedyś twój dom.

- Leo, wiesz o co mi chodzi. Muszę się pilnować.

- Znając życie Charlie też nie wraca do domu na noc.

- Tym bardziej powinnam być  w domu.

- Oj przestań. Nic się nie stanie.  A jeśli nie zostaniesz nie spróbujesz mojego wspaniałego omletu !

- Dobra tym omletem mnie przekonałeś – zaśmiałam się.  -  Ale potrzebuję piżamy i czegoś na jutro.

- Mogą być moje dresy ? – zapytał.

- Jeśli nie masz koronki…

- No wiesz coś by się tam mogło znaleźć…

- Leo ! – powiedziałam z rozbawieniem.

- Dobra, dobra  trzymają koszulkę – podszedł do szafy i rzucił mi biały t-shirt z czarną sescoorolką o 3 rozmiary za dużą idealna.

- Za 10 minut wracam. – pobiegłam do łazienki wzięłam szybki  prysznic i po kilkunasru minutach wyszłam. Leo leżał w samym dole od piżamy na łóżku i przeglądał cos w laptopie.

- Bluzki ci się skończyły ? –rzuciłam żartobliwie.

- Nie lubię spać w bluzkach. – powiedział i zamknął laptopa. – Skoczę tylko po coś do picia i zaraz wracam też chcesz ?

- Nie, dzięki.

- Okej.

Leo wyszedł  ja już nie pamiętam kiedy wrócił, bo gdy nakryłam się pierzynką zasnęłam.

Charlie

Mary zniknęła za drzwiami łazienki, a ja usiadłem na jej łóżku, wyciągając z kieszeni telefon. Zobaczyłem 2 nieprzeczytane wiadomości. Obydwie z dobrze znanych mi numerów. Otworzyłem pierwszą, tę od Leo.

„ Możesz wymyślić Natce jakieś usprawiedliwienie u jej cioci ? Bo usnęła u mnie, i nie mam serca jej budzić…”

„Coś się wymyśli, spokojnie..” – odpisałem, a potem zerknąłem na drugą wiadomość.

„Nie myśl, że ujdzie ci to na sucho :* Masz tu mały fotoreportaż”

Z przerażeniem zerknąłem na zdjęcia.

Natalia leżała w koszulce Leo ściskając pierzynę, a on (oczywiście bez koszulki) obok niej.

Gdy wróciła Mary pokazałem jej te zdjęcia.

- Kto by pomyślał moja mała siostrzyczka…

- I mój mały Leoś… - powiedziałem

- Śpią w jednym łóżku…

- I każdemu z nich brakuje…

- Jakiejś części piżamy… - zakończyła

- Widzisz jak my się dopełniamy – powiedziałem z zabawiackim uśmiechem.

- Tsa, a zwłaszcza jeśli chodzi o tryb spania mojej siostry i twojego hmh można powiedzieć brata.

- Tak, a zwłaszcza w tym…  - przysunąłem się lekko do Mary i pocałowałem.

A potem leżeliśmy, leżeliśmy i długo rozmawialiśmy, aż w końcu sen pochłonoł nas razem.

HEIJ ! To znowu ja witam was w tą Halloweenową noc.  Niestety mój ojciec jest takim... człowiekiem że nie pozwolił mi jechać do Mary, tak musiałam to napisać. Czółam że to chcecie wiedzieć. Ja to wiem ;*

Sączę sobie magiczny złoty napój i chce mi się spać i jestem głodna. Hmh... ja już nie myślę o tej godzinie więc dobranoc !!!

POZDRO600 DLA CZEN

POZDRO600 DLA MARCELINY XD CZŁOWIEKU ODEZWIJ SIE !