Rozdział XX - Spaaaaaaaać !!!!

Moja siostra wyjechała… Czuję taką pustkę. Niby za nią nie przepadałam, ale teraz tęsknię. Wiem, że długo tam nie wytrzyma, ale tęsknie za nią. Przypomniałam sobie, jak w Polsce miałam Internetową przyjaciółkę. Dzieliło nas ponad 200 km, ale gadałyśmy o wszystkim. Oprócz niej ufałam tak tylko Kacprowi… Poczułam łzy pod powiekami. Szybko zamrugałam i ruszyłam do swojego pokoju. Położyłam się na łóżku. Podłączyłam słuchawki i włączyłam cover chłopaków „I`ll be mising you”. Przymknęłam oczy, pogrążając się w myślach. Niestety, tą jakże cudną chwilę przerwało pukanie do drzwi. Zatrzymałam muzykę i wyciągając słuchawki z uszu, usiadłam prosto.

- Proszę ! – rzuciłam. Do pokoju zajrzała ciocia.

- Marianna, masz gościa – powiedziała z uśmiechem.

- Kogo ? – zapytałam, spodziewając się Olivii, lub Julie.  Do pokoju zajrzał Charlie.

- Hej ! Mogę ? – zapytał, uśmiechając się niepewnie.

- Jasne – odpowiedziałam, choć byłam co najmniej zdziwiona jego obecnością. Wszedł, zamykając za sobą drzwi. Usiadł koło mnie.

- Jak u ciebie ? – spytał cicho.

- Lepiej – zmusiłam się do uśmiechu.

- To może… Może wybierzemy się do kina ? – spytał. Charlie Lenhan, TEN Charlie zapytał się czy chcę z nim iść do kina ?! OMG, OMG, OMG…

- Dzisiaj ? – zdołałam z siebie wydusić.

- Dzisiaj, jeśli ci pasuje. – czy mi się wydaję, czy ta sytuacja go bawi ?!

- To znaczy…

- Czyli super ! To leć się przebrać, a ja tu poczekam – patrzyłam na niego zdziwiona, dopóki mnie nie szturchnął.

- Idziesz ? – spytał rozbawiony.

- Tak, tak…  - wstałam w końcu z łóżka i ruszyłam do szafy. Szybko się przebrałam

I wróciłam do pokoju.

- Możemy iść śliczna ? – spytał blondyn.

- Możemy. I nie śliczna – dodałam obrażona. Wywrócił oczami.

- A na co idziemy ? – odważyłam się zapytać.

- Na film – odpowiedział, cały czas ciesząc się, jak głupi do sera. Parsknęłam, ale o nic więcej już go nie pytałam. Zeszliśmy na dół. Krzyknęłam cioci, że wychodzę.

- Pójdziemy pieszo ? Spacerkiem będziemy w 15 min – zapytał Charls, gdy wyszliśmy z domu.

- Niech będzie… - westchnęłam. Więc ruszyliśmy w milczeniu. W końcu doszliśmy do kina, a ja cały czas nie wiedziałam na jaki film się wybraliśmy.

- Możesz mi łaskawie wyjaśnić, na co się wybieramy?- zapytałam siląc się na spokojny ton.

- Nie, po co ci to ? – zapytał zdziwiony.

- Hmm… Może chcę kupić bilety ? – odpowiedziałam sarkastycznie.

- Nie zawracaj tym sobie głowy, piękna.

- Powiedziałam ci, że nie masz tak na mnie mówić !

- Powiedziałaś, że nie mam na ciebie mówić śliczna. O pięknej nic nie wspominałaś – On kiedyś umrze w tajemniczym wypadku samochodowym, jak babcie kocham…

Charlie podszedł do jednej z kas i wrócił z popcornem, colą i dwoma biletami. Oczywiście, biletów mi nie pokazał. Ruszyliśmy na salę. I w końcu dowiedziałam się, na co ten geniusz mnie zaciągnął.

- Naznaczony rozdział 3 ?! To jest horror ! – ze zdenerwowania mój głos stał się bardziej piskliwy.

- Przecież będę siedział obok ciebie, spokojnie – uśmiechnął się do mnie i pociągnął w stronę naszych miejsc. Po lewej stronie miałam ścianę, a po prawej Charlsa. Już po piętnastu minutach trwania filmu przerażona krzyknęłam. Poczułam, że ktoś chwyta mnie za rękę. Znowu miałam się zacząć drzeć, kiedy zauważyłam, że to ręka blondyna. Ścisnęłam ją i nie puściłam do końca filmu.

- Podobało ci się ? – spytał z uśmiechem, gdy na Sali rozbłysły światła. Rzuciłam mu mordercze spojrzenie i nic nie odpowiedziałam. Wyszliśmy z kina. Cała się trzęsłam. Trochę z powodu filmu, a trochę, że zaczęło się ochładzać.

- Zimno ci ? – spytał Charlie. Nie czekając na moją odpowiedź zdjął swoją bluzę i mi ją podał.

- A ty ? – wydukałam.

- Mi nie jest zimno.

- Faceci… - parsknęłam zakładając bluzę. Dalej szliśmy w milczeniu.

- Co dzisiaj porabiasz ? – spytał po kilku minutach.

- Hmm a która jest godzina ?

- Prawie 4 pm.

- Na razie nie mam żadnych planów. A dlaczego pytasz ?

- Ja i Leo na 4:30 wybieramy się do studia. Nagrać ostateczną wersję Beautiful. Może przejechałabyś się z nami ? – spytał, targając sobie grzywkę.

- W sumie… Czemu nie ? Muszę tylko zadzwonić do cioci. – wyciągnęłam telefon i szybko wyjaśniłam cioci o co chodzi. Na szczęście się zgodziła. Ruszyliśmy w stronę domu Leondre. Po chwili byliśmy na miejscu. Brunet czekał na nas koło samochodu. Przywitaliśmy się z nim i ruszyliśmy do studia. Droga trwała około pół godziny. Pierwszy raz w życiu byłam w takim miejscu, więc ciekawie się rozglądałam. Chłopacy weszli do wyciszonego pomieszczenia. Ja zostałam na zewnątrz ale wszystko słyszałam przez słuchawki. Po około 2 godzinach siedzieliśmy już z powrotem w samochodzie. Podjechaliśmy pod dom Leo, byłam już okropnie zmęczona całym dniem. Brunet pożegnał się z Charliem przybijając mu piątkę, a mnie uściskał.

- Czyli jeszcze mały spacerek…. Dasz radę ? – spytał Charlie.

- Ja nie dam radę ? – parsknęłam obrażona. Blondyn uśmiechnął się szeroko i ruszyliśmy przed siebie. Po jakichś 30 minutach dowlekliśmy się pod mój dom.

- Wejdziesz na chwilkę ? – zapytałam w przypływie odwagi.

- Hmm… Czemu nie ? – uśmiechnął się. Weszliśmy do środka. Dałam cioci znać, że jesteśmy i udaliśmy się do mojego pokoju.

- Może jakiś film ? – zaproponowałam.

- Będziesz rozumieć po angielsku ? – spytał.

- Włączę z napisami. Harry Potter i Insygnia Śmierci część 1 ?

- Nie widziałaś jeszcze tego ? – zapytał zdziwiony.

- Widziałam. I co z tego ? – odpowiedziałam. Charls już więcej nie protestował. Usiedliśmy na łóku, kładąc laptopa na kolanach. Film przetrwałam w miarę dobrze. Załamałam się w momencie śmierci Zgredka. Z moich oczu popłynęły łzy. Przez całą serię uwielbiałam Zgredka i nigdy nie mogłam pogodzić się z tym, że zginął. Poczułam, że Charlie mnie obejmuje. Delikatnie odepchnęłam jego ramię. Gdy skończył się film, do pokoju wpadła ciocia. Nie, w naszym domu nikt nie umie pukać…

- Charlie, twoja mama dzwoniła. Już jest późno i się o ciebie martwi. – wyjaśniła. Blondyn spojrzał na telefon.

- Komórka mi siadła, więc nic nie słyszałem ! – powiedział przerażony.

- Muszę się zwijać – zwrócił się do mnie smutno.

- Odprowadzę cię do drzwi. – zwlokłam się z łóżka i ruszyłam na dół. Blondyn szybko założył buty, stanął przy drzwiach i już miał wychodzić, kiedy nagle się odwrócił.

- Zapomniałeś czegoś ? – zapytałam.

- Tak. – podszedł do mnie i znalazłam się w jego ramionach. Wtuliłam się w niego. Ta chwila mogła by trwać wiecznie, jednak oczywiście tak się nie stało. Odsunęliśmy się od siebie.

- Wiem, że to nie najlepszy moment, ale… Ale nie chcę żebyś zadawała się z Percym. – tu mnie kurde zaskoczył.

- Chyba to nie twoja sprawa, z kim się zadaję. Chyba musisz już iść  - wycedziłam chłodno. Spojrzał na mnie smutno, ale wyszedł z domu. Wróciłam do swojego pokoju. Wzięłam piżamę, kosmetyczkę i ruszyłam do łazienki.

Wróciłam do pokoju i położyłam się na łóżku. Wzięłam telefon i zobaczyłam, że Nati jest dostępna. Chwilę z nią popisałam. Poznała dużo ludzi, a tak nic ciekawego się nie stało. Nie opowiedziałam jej jak spędziłam dzisiejszy dzień. Nie miałam ochoty tego wspominać. Potem wtuliłam się w poduszkę i szybko usnęłam.

Heeej Miśki <3 Za dobrze macie... Rozdział w czwartek, rozdział w niedzielę... Chociaż nie, już jest poniedziałek XD Za pomoc z rozdziałem dziękuję Majdankowi <3 I.L.Y Maja ! Wiem, że krótki, ale Natki ni ma, nikt mi nie odpisuje, nikt mnie nie kocha ;c I kilka linkełów XD

Naznaczony Rozdział 3 ~ http://www.cda.pl/video/239510a7

October Baby <3 ~ http://www.cda.pl/video/188516cf

Lales - Przyjaciel* ~ https://www.youtube.com/watch?v=LfPDt9HaBzQ

*Tej piosenki słuchałam na okrągło przy tfożeniu (błąd celowy) tych wypocin. Czemu ? Bo tak ! Uzależniłam się od tej piosenki <3

Ps : W następnym rozdziale pojawi się niespodzianka, więc czekajcie :** /Mary