Rozdział 20 czyli witamy w USA

Pożegnanie, samochód, samolot, samochód, przywitanie. Tak wyglądały dwa dni z mojego życia. Wszyscy byli tacy szczęśliwi, że córeczka Erica przyjechała razem z ojcem. Koniec końców wylądowałam w Kalifornii, w Hrabstwie Los Angeles, w mieście Malibu. Cholernie gorąco, cholernie słonecznie i plaża. Będę musiała założyć strój kąpielowy ? Ojciec mieszka w jednym z tych nowoczesnych domów z widokiem na Pacyfik.

- Podoba ci się ? – spytał gdy dojeżdżaliśmy do bramy.

- Tak ojcze. – uśmiechnęłam się lekko. Ludzie ja tu się gotuje w tym stroju !

- Cieszę się. – odwzajemnił gest – Moja rodzica koniecznie chcę cię poznać. Jest tu parę osób z naszej rodziny.

- Parę to znaczy ile ? – spojrzałam nie niego bokiem.

- No nie wiem około 30. – wzruszył ramionami.

Yyy… co ?!

- Dobrze ojcze przebiorę się i dołączę do was.

- Wspaniale. Tylko się pospiesz.

O kurwa no to się wkopałam. Jedyną pozytywną sprawą w tym momencie jest to,  że się przebiorę. Eric zaparkował  pod wejściem. Wyjął bagaże z bagażnika i zaprowadził mnie na piętro. Już słyszałam z dołu podniecienie gości objawiające się „Już są” „Ciekawe czy jest podobna do ojca” „Muszę ją poznać”. 

- Oto twój pokój. – Ojciec otworzył drzwi z białego drewna. No niezły...

- Przebierz się jak będziesz gotowa zejdź do nas.

- Tak ojcze.

I wyszedł. Uff…  Ciężko jest udawać grzeczną. Sama się zastanawiam jak to dalej będzie. Nie  kogę tego zawalić, i nie zawalę.  Za bardzo się na niego uwzięłam. Stanęłam przed walizką. Otworzyłam ją i na samom myśl o Leo uśmiechnęłam się. Muszę do niego zadzwonić po tym całym przywitaniu. Wyciągnęłam SUKIENKĘ z torby i się przebrałam.

Zeszłam na dół i od razu zdjęłam sweterek. Było chyba z 30 stopni w cieniu. Od razu zostałam oblężona przez rodzinę. Ojciec wziął mnie i przedstawiał wszystkim po kolei. Dowiedziałam się… niczego. Zmarnowałam 2 godziny na poznawaniu ludzi których i tak ostatni raz w życiu widzę. Każdy oczywiście musiał ze mną porozmawiać.  Były pytania o matkę, o Mary, nawet któraś z ciotek zapytała się czy mam chłopaka. Babka zna mnie od 5 minut i interesuje się moim życiem uczuciowym, czy to nie jest dziwne ? Gdy padło to pytanie przypomniałam sobie tego skur… Maćka. Wypchnęłam go ze świadomości, nie zasługuje by się w niej znajdować. (Tu miało być kilka niecenzuralnych słów ale musiałam je wyciąć z przyczyn humanitarnych). Poznałam  5000 ludzi w tym kuzynów, kuzynki, ciotki, wujków, szwagrów, stryjków, pociotów… Od cholery tego było.  Większości z nich już nie pamiętam. Z kąt się bierze ta rodzina ! Wyczerpana usiadłam na kanapę.

- My się chyba jeszcze nie znamy jestem  Eliot. - usłyszałam po chwili głos nad sobą.

- Kurwa…- zaklnęłam po Polsku. Czy człowiek nie może mieć choć chwili spokoju !?

– Natalia – odpowiedziałam niechętnie.

- Zmęczona ?

Brawo koleś nobla chcesz ?

- Tak, poznawanie rodziny jest wyczerpujące.

A ty przerwałeś mój odpoczynek. Hańba ci.

- Zapewne, jeśli byś czegoś potrzebowała śmiało wal do mnie.

Czy ja wyglądam na bezradną

- Dzięki. – postarałam się na uśmiech. Poszedł sobie.

Ugh… idę spać.

- Ojcze, jestem zmęczona pójdę się położyć – zadeklarowałam się.

- Dobrze skarbie, tylko pamiętaj, że jutro już idziesz do szkoły.

Że co !?

- Nie chcę żebyś miała zbyt duży zastój w nauce i dlatego przez 5 dni będziesz chodziła do szkoły, aby nadrobić zaległości.

- Oczywiście ojcze.

Odwróciłam się na pięcie i prawie pobiegłam do pokoju.

Przebrałam się w piżamę i wykąpałam.

Postanowiłam zadzwonić do hmm… Leo.

Po 3 sygnale odebrał.

- Natalia, wiesz która jest godzina ?

- Tak 7:40

- Nie, jest coś koło 5:30

- Ups… wybacz zapomniałam o zmianach czasnowcy.

- Spoko, jakoś przeżyje. Jak tam się bawisz ?

- Poznałam z 6000 ludzi i jestem padnięta. A jutro wysyłają mnie do szkoły.

- Przecież są wakacje.

- Im to powiedz. – odparłam. – Dobra nie przeszkadzam ci. Dobranoc.

- Dzwoń kiedy tylko chcesz. Dobranoc.

Uśmiechnęłam się do słuchawki. Odłożyłam telefon  i pogrążyłam się w myśleniu. Niedługo potem zasnęłam.













Hej Mordki mamy kolejny rozdział. Wszelkie opóźnienia i wszystko inne jest spowodowane brakiem mojego czasu.  Nie mam kiedy pisać a jak już siadam to o godzinie 10. Moje "Wakacje" - pseudo wakacje. Nie wiem kiedy będzie następny.  Do następnego paa xx


Pietruha